فیلم مستند «خاطره جاری‌ست..» در خانه هنرمندان ایران به روی پرده رفت و از کارگردان آن تجلیل به عمل آمد.
به گزارش روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در ادامه برنامه‌های مستند سینماتک خانه هنرمندان ایران که با همکاری انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند برگزار می‌شود، سه‌شنبه 2 خرداد فیلم مستند «خاطره جاری‌ست..» به کارگردانی منوچهر مشیری در تالار استاد شهناز به روی پرده رفت. پس از آن نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور منوچهر مشیری، مهدی مدنی و پدرام اکبری برگزار شد. در این برنامه هم‌چنین به رسم تقدیر از مستندسازان پیشکسوت در نخستین سه‌شنبه هر ماه، با حضور مجید رجبی معمار، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، از منوچهر مشیری پیشکسوت عرصه مستندسازی تقدیر به عمل آمد.
رجبی معمار در سخنانی کوتاه گفت: بسیار خوشحالم که در آستانه سوم خرداد، به‌عنوان یکی از رفیع‌ترین قله‌های دوران دفاع مقدس، در این مراسم هستم. رزمندگان ما در عملیات بزرگ بیت‌المقدس در سه مرحله از 10 اردیبهشت تا 3 خرداد جان‌فشانی کردند تا خرمشهر آزاد شد. مستندسازان ما نیز با همت خود، این حماسه بزرگ را برای تاریخ ایران ثبت و ضبط کردند و برای خود در میان مردم عزت خریدند. در برنامه‌های مستند خانه هنرمندان ایران از مستندسازان عرصه دفاع مقدس غفلت نمی‌شود و تلاش می‌کنیم در چنین ایامی از آنها تقدیر به عمل آوریم.
در بخش بعدی برنامه و در آغاز نشست نقد و بررسی فیلم، اکبری درباره فیلم گفت: کسی نیست که چنین تصاویری از خرمشهر ببیند و با وجود خوشحالی از رهایی این بخش از خاک ایران، دلش به درد نیاید. بعثی‌ها بر جان خرمشهر و آبادان یورش بردند اما دلاوران ما آن کردند که باید، و خرمشهر پس از مدت کوتاهی آزاد شد. در جای‌جای فیلم دیدیم که تصاویر به گذشته‌ای کات می‌شوند که محموئ نورایی 17 ساله است. در واقع مشیری به فیلم «محمود نورایی؛ اپراتور بی‌سیم» اشاره کرده که مهدی مدنی آن‌را کارگردانی کرده و مشیری تصویربردار آن بوده است. مشیری پس از 28 سال و در بازگشت به خوزستان دوباره نورایی را می‌بیند و این فیلم را می‌سازد.
پس از آن مدنی راجع به فیلمش گفت: در ابتدا یاد شهیدی را گرامی می‌دارم که در 16 سالگی رفت و تنها یک پلاک از او برای خواهرش برجای ماند. در هنگام ساخت فیلم، آنچه برای ما مهم است، انتخاب است. وقتی در میان آن جمع قرار گرفتم و قرار بود یک نفر را انتخاب کنم و دوربینم همراه با او حرکت کند، در حساس‌ترین لحظه فیلم قرار داشتیم و محمود نورایی را انتخاب کردیم. کسی که می‌توانست انرژی خود را به ما و بیننده منتقل کند. تنها عشق و علاقه می‌تواند به ما بگوید چگونه مشیری با دوربین 10 کیلویی روی دوش و در شرایط بسیار بد، آن فیلم را تصویربرداری کرد. دوست داشتم سوژه فیلم کسی باشد که به ظاهر مشغول کار کوچکی است؛ نورایی مسئول به هم متصل کردن سنگرها از طریق آیفون‌ها بود، هر شب سیم‌ها قطع می‌شد و او صبح دوباره آنها را بهم وصل می‌کرد. خانواده نورایی واقعا دین خود به خاک ایران را ادا کردند.
مشیری: در طول این سال‌ها روی چهره‌های شناخته شده‌ای به‌واسطه اثرگذاری‌شان کار کرده‌ام، آدم‌هایی که در جامعه معروف هستند مثل نیما یوشیج، پرویز شهریاری و.. . محمود نورایی نیز در آن شرایط خاص، آدم موثری بود. او به سختی و در فاصله کمی نسبت به عراقی‌ها، بین سنگرها ارتباط ایجاد می‌کرد و این کار را با عشق و علاقه انجام می‌داد. در همان ساعات اولیه علاقه خاصی به این نوجوان پیدا کردم که جانش را کف دستش گذاشته بود.
وی ادامه داد: فداکاری که جوانان آن زمان در خرمشهر و ابادان انجام دادند، شاید برای نسل جدید چندان قابل درک نباشد. شاید به این دلیل که این تجربه درست به آنها منتقل نشده است و با توجه به مشکلات موجود، تبلیغات صورت گرفته بیش از آنکه اثر جذب‌کننده داشته باشد جوانان را دفع کند. سینمای مستند در حد توان خود در این زمینه کار کرده است ولی سینمای داستانی ما فقط جنبه اکشن جبهه‌ها را مورد توجه قرار داد. جنبه‌های انسانی که در سنگرها جریان داشت و افرادی مشابه محمود در نقاط مرزی ایران حضور داشتند، در سینمای داستانی کمتر مطرح شده است.
در نیمه نخست مهرماه ۱۳۶۰ هنگامی که خرمشهر در اشغال نیروهای نظامی عراق بود، یک گروه فیلم برداریِ شبکه اول سیما از حضور محمود - نوجوان رزمنده خرمشهری – در صحنه‌های جنگ رویارو و در این شهر مرزی با خلوص، اراده و رشادت‌های وی و هم‌رزمانش، فیلم مستندی تهیه کرد. اما بیست و هشت سال بعد، فیلمبردار این مستند، با شماری از سینماگران و اعضای خانه سینما که در شب سالگرد آزادسازی خرمشهر، برای بازدید از یادمان‌های جنگ تحمیلی در سفری کوتاه عازم خوزستان بودند، همپا و همسفر شد تا از شور و مقاومت آن روز و نگاه و احوال اکنونِ محمود – آن رزمنده پیشین – جویا شود. حاصل کار، فیلم مستند دیگری شد با عنوان «خاطره جاری‌ست...» که به کارگردانی و نویسندگی منوچهر مشیری و تهیه‌کنندگی محمد داودی ساخته شد.